Mos e humb kontaktin fizik me librin kurrë, se do bëhesh o dru o gurë!

Të biesh në dashuri është shumë e thjesht

Po kohen ku biem në dashuri askush së di,

Kohën e saj do fillosh ta ndjesh ateherë

Kur një zemër dhe një tjetër bëhën dy!

Në fakt aty zë fill gjithë qenia jonë

Se ndodh papritur nje inkaracion,

Pra dy zemra bëhen një

Dhe dashuria më sështë thjesht nocion!

Po kjo është vetëm pjesa hyrësë

E një kapitulli që do të nisësh,

Në pjesët tjera do të jesh i gatshëm

Të vrasësh për të, por edhe të vdisësh!

Ti vrasësh veset e tua një nga një

Se këmba në borë leht mund të rrëshqas,

Edhe pse Gandi tha ka gjëra për të cilat

Jam gati të vdes por jo edhe të vras .

Se jemi krijesa që kemi frikë vetminë këtë e dijmë

Prandaj këtu qëndron e gjithë filozofia,

Njeriut në luftë me vetminë do i duhet

Vetëm dhe vetëm Dashuria!

Në munges të saj jemi tëpër të pafuqishëm

Ndaj detit me not thonë se nuk i dilet,

Po ditëm të dashurojm vërtetë dhe pa hile

Triumfues dhe dinjitëtshëm kapitulli jonë mbyllet!

Kështu e munda vetminë un

Dhe ndihmova dikë vetmin që ta mund,

Kur ne u bëmë bashkë vetmia iku nga kjo botë

Edhe funeral i saj madje, sa fort që u shkund!

Per dashurine eshte folur shume

e qe do te folet ende jam shume i sigurt,

Edhe do te shkruhet edhe do te kendohet

dhe do te rimohet ne vargun e ngurte!

Dikush ate e mendon thjesht ndjenje

bile ndjenje e rrezikshme edhe patologjike,

Kurse un per veti ndaj saj kam nje qasje

teper miqesore dhe shume logjike!

Ajo nga logjika duhet te udhhiqet gjithnje 

s'ka rrezik prej saj se seshte mbynatyrore,

Perderisa protagonist jemi ne njerezia

s'ka dyshim se eshte e dobishme dhe teper njerezore!

Te rrezikshme e bejm ne njerezit

qe vet turremi drejt saj ne menyre te rrezikshme,

E pastaj humbim ndjenjen dhe bejm gjera anti dashuri

kryesisht gjera te uleta edhe aspak te hijshme!

Ndaj saj duhet te kemi thjesht shume kujdes

se shpejt kthehet ne diqka e pandreqshme

Duhet ta njohim cilesin kryesore te saj

se ajo eshte e forte edhe e perjetshme!

Prandaj vetem te fortit dashurojne vertete

se i doket pak te dashurojne vetem nje jet,

E duan edhe tjetren te perjetshmen qe e kane qellim

Prandaj ket te perkohshmen e kane vetem mjet!

Ai qe krijoi dashurine keshtu e krijoi

dhe i qofshim fale vetem Atij perjet,

Kam ndegjuar se dike dhimbja e ben te shkruaj

kurse mua dashuria me ka bere poet!

(edhe pse mohoj kategorishkisht te quhem poet)