Shume vite ne histori do te ngelemi
si nje kujtim gdhendur qiellit,
Mbi shembullin tone dot ecin tjeret
siç ec syri drejt ylberit.

Gjithçka ynja kur do te ike
te percillemi me kenge e vaj,
le te shkatrrohet bota tashme
te martohet njeriu me djaj.

Nese botes i falem jete
si askush tjeter kultivuam dashurine,
pse valle bota su tregua e mire
e te na e falte perjetesine!

Duro trime me zemren gur
e me fjalet tua madheshtore flit,
ne mundsh te me ngushllosh beje
ndryshe merr helmin e me vrit.

Ndoshta perjetesine nuk e arritem
por shume te forte e patem dashurine,
ne qiell u valvit dashuria jone
edhe djajt e engjujt na e moren lakmine!

Jeta eshte plote mistere
edhe çudira ka poashtu shume,
Here te qeshura te pafundme
here lote te derdhura sa nje Lume.

Ajo eshte shpesh idiote
te tille na e bejne njerzit e aktrum,
Ata qe na nganjehere na duan pa hile
e nganjhere na urrejne kaq shume.

Mos pshtyj perpjet asnjehere
se teposh kthehet peshtyma,
Do ti godet ata qe kane maska
e ne koke nga dhjete fytyra.

Pastaj dot quajne i pacipe
besa edhe goje palare,
Maska njerzit i karakterizon
si vagabondin ndonje e share.

Ec mbi ndjenjat tua te pastra
dhe lufto per nje flamure shprese
Nese dot vritesh nga dinaket
Jeta vertete behet idioteske!