Kur lotët tu i mbushën sytë

Mua qielli mbi kokë më ra,

Mbeta shumë i pa fjalë

Skisha parë engjull tu qa!

Njerëz jemi dhe kjo dihet

Kemi ditë e momente të mira,

Jemi preh e të papriturave

Po ajo ishte më e vështira!

Një engjull afër meje ishte

Lotët papritur i dolën e qau,

Dhe lotët pikuan si shiu në shkretirë

Dhe gjithë të pafajshmit e botës lau!

Ishin lotë të pafajësisë

Lotë nga dhimbja e dashuria,

Që ngushllojnë më shumë së miljona fjalë

Ku artikulohet dhimbja e mërzia!

E mua mu dok se u shemb bota

Se malet e detet u shuan fare,

Nuk gjejsha mënyrë si ti rezistoj

Dhimbjeve tua tinëzare.

Ndaj si ngushllim veten e ofrova

Dhimbjet me zor i përtypa për ty,

Gati se lotët edhe mua më dolën

Për të madhen tonë dashuri.