Tash e përgjithmonë

Mos ma shiko plagën
mbi buzëqeshjen time
mbi kurthet e kësaj bote
plot frikë e trishtime.

Mos ma prek më dorën,
e as syt thell në udhëtim,
lulet e pranverës qenkan tharë
një shpres e vdekur, mbi shpirtin tim.

Mos ndez dritë më në kullë
se më nuk do të vij unë,
na iku malli që shumë e pritëm
e që e deshëm, e deshëm shumë.