Atë dit që ti erdhe në konakun tim
Unë thash me vete: filloi viti i ri i njerëzimit
Ti the jo, po shkrihen akullnajat
E bota po shkon drejt shkatërrimit.
Unë fillova të ndërtoj anijen e shpëtimit
Që të ruajmë specien e quajtur njeri
Ti më the prit ta mbjellim farën në zemër
Që të lind nesër e jona dashuri.
Skisha asnjë dëshmi se Ishim në vitin 2013
Pos disa premtime, besatime të bëra
Ti si trime hype në anijen e zemrës time
Me zemrën valë e duart si akullnaja.
Prej asaj dite nuk kam ndëgju më ofshama
Në historinë e njerëzimit daton tashmë një vit i ri
Me njërën dorë shkrive akullnajat
E me tjetrën rrite një dashuri.
Atë dit që erdhe në konakun tim
Edhe ajri filloi të gëzohet në mënyrën e vet
Dashurisë tonë ia gjetëm lodrat e preferuara
Të padefinuarës i'a pikturuam nje portret.
Friday, 13 March 2015
Eja t'i biem edhe njëherë rrugës së kujtimeve
E ti prekim dregëzat dhe plagët e fëmijërisë
Të kapemi krah për krahu rrugës së vjetër
E të fishkëllojmë si dikur në ditët e lumturisë.
Të ndalemi te ato degë të thyera pemësh
e të vjedhim edhe njëherë disa fruta vere
ta mundim lodhjen bashkë me urinë
Të pikturojm diellin në tokë pas shiut e reve!
Të ngjitemi malit bashkë si athere
Të rrëzikojmë e të lahemi në puset e epërme
Të na i djeg shpatullat dielli i gushtit
Topin dhe bicikletën si dashuri të vetme.
Të vrapojmë kur ecet e të ecim kur nxitohet
Të endemi kot e të bëjm sherre në çdo skaj
Të dalim para gjyqit të prindërve në mbremje
E të qajme pa asnjë faj.
Të mesh besim të plot si athere o shok
E të ndjehemi mirë kur thirremi me gjysëm emër
Kokat tona kryeneçe të ribashkohen si dikur
Të pluhurosemi ska dert, por të pastërt në zemer.
E ti prekim dregëzat dhe plagët e fëmijërisë
Të kapemi krah për krahu rrugës së vjetër
E të fishkëllojmë si dikur në ditët e lumturisë.
Të ndalemi te ato degë të thyera pemësh
e të vjedhim edhe njëherë disa fruta vere
ta mundim lodhjen bashkë me urinë
Të pikturojm diellin në tokë pas shiut e reve!
Të ngjitemi malit bashkë si athere
Të rrëzikojmë e të lahemi në puset e epërme
Të na i djeg shpatullat dielli i gushtit
Topin dhe bicikletën si dashuri të vetme.
Të vrapojmë kur ecet e të ecim kur nxitohet
Të endemi kot e të bëjm sherre në çdo skaj
Të dalim para gjyqit të prindërve në mbremje
E të qajme pa asnjë faj.
Të mesh besim të plot si athere o shok
E të ndjehemi mirë kur thirremi me gjysëm emër
Kokat tona kryeneçe të ribashkohen si dikur
Të pluhurosemi ska dert, por të pastërt në zemer.
Subscribe to:
Posts (Atom)
Bota ime Po të mos ishe ti bota ime Kujt do t'ia dedikoja dashurinë? Po të mos ishe ti bota ime Kush do të ma jepte lumturinë? ...
-
Fatin tim se zotëroj unë Por të paktën mundohëm ta menaxhoj, Të paprituar i mirëpres Dhë anijen në drejtimin që dua unë e drejtoj. ...
-
E kam pas fatin të jem mbi kurrizin e një deve E të kalëroj netëve pa hanë i vetëm Dukë mbajtur mbi supe barrën, mbijetësën, rezi...