Friday, 21 April 2017

Kur ti të bëhesh nënë

Nga  pak ëndërra që kam projektuar
Njërën  nga gjitha ëndja ma ka shumë,
Ditën që ti do bëhesh mami
E babi do të bëhëm unë!

Ti si një engjull i bardh që je
Do të stolisesh me një engjull tjetër në krah,
Regulli thot që engjulli engjull bën
Dhe tokës ylberi në mes ka me i ra!

Edhe qiellit kaltersia do ti humbet
Se një pjes ja ke rrembyer  kur linde ti,
Pjesa tjetër do ti rrëmbehet
Kur do të lind engjullli, pra ai.

Më shumë spo guxoj të ëndërroj
As të flas spo guxoj më  shumë,
Ditën që do të bëhëm baba  i një engjulli

Se burrë i një engjulli së shpejti bëhëm unë!

Thursday, 6 April 2017

Zoti i dha emrin sprovë jetës
E sprova më e randë është ajo e vdekjes,
Një shtëpi në Xhennet Zoti premton
Për atë që sprovën e saj përballon!

Edhe pejgamberit kur i vdiq djali
zemra i qante e syri brenda se mbante lotin,
Tha zemra qan e syri loton
Por ne themi vetëm atë që kënaq Zotin!
 
Me dhimbje të vogla robi pastrohet prej mëkateve
Patjetër pastrohen më shumë ata me dhimbje të vështira,
Ku ka më mirë të shkojmë te Zoti faqebardh
Si musliman me shumë vepra të mira!

Me shumë buzqeshje plot sadaka 
Cdoherë me dashamirësi për fejën e vendlindjen,
Gjithe jetën duke punu e duke ndihmu
Vllezërit, shoqërinë dhe familjen!

Cdoherë vetëm me fjalë të mira të njohëm
Edhe kur vdiqe vetëm fjalë të mira u folën,
Kush të kishte njohur e dinte cfar zemre kishe
Shumë dashamirë që kishe edhe ne i njohëm!

Në varrimin tënd sa shumë njerëz kishte
Shume lutje për ty u bën, shumë sy për ty lotuan,
As ditën e varrimit familja e shoqëria nuk të harruan
Deri në banesën e fundit ty të shoqëruan!

Dje vdiqe ti e nesër vdesim të gjithë
E takohemi atje në botën ku nuk ka etje,
Ku nuk ka plakje, ku nuk ka dhimbje
Ku nuk ka sëmundje e nuk ka as vdekje!

Të përkujtojmë si njeri i mirë që ishe
Që vepra të mira bëre sa munde,
Të përkujtojmë cdo dit që lind dielli
Me lexim kurani, drejtuar Zotit me lutje!

Sigurisht ti atje ku je, i lumtur po rrin
Dhe po kënaqesh me prindërit e tu të mire,
Një dit patjetër dot vijmë edhe ne
Lute Zotin për ne që të ket Mëshirë!

Kjo poezi i kushtohet Sali Shabanit, nje njeri puntor, besimtar dhe bamires. Vdiq ne moshen me te mire, kur po priste ti shijonte frutet e jetes, nga nje semundje e pasherueshme. Shoket dhe farefisi e njohen Saliin si njeri zemer madh, fjale mire dhe veper drejt. Kjo u deshmua edhe gjate varrimit te tij, ku nje numer i madh moren pjes dhe folen fjalet me te mira per te. Ai pjesen me te madhe te jetes e kaloi ne Zvicerr ku jetonte bashk me familjen.
Por nuk e harroi as vendlindjen e tij, vendin ku sot pushon ne perjetesi.
Gjate qendrimit tim 1 mujor ne Zvicerr ne vitin 2013, pata rastin ta njihja me shume dhe te qendroj me shume me te! Ishte njeri qe kishte shume informacione dhe pinte duhan vazhdimisht! Heren e fundit qe e pash ishte dimrin e kaluar ku erdhi na vizitoi dhe e percollem me vetur deri ne Vishtice. Gjate rruges qeshte dhe fliste me gezim!
Thuhet qe ka qen bamires shume i madh!
Uroj Zoti te na takoj ne parajset e tij me te! Amin!





Ne esenc jemi te krijuar ne nje rreth famljare te cilit i takojme, per te cilin ndjejm dhe qe deshem apo jo na njeh me mire se kushdo tjeter, i njeh te metat dhe dobesit tona. Ketu nuk kemi nevoj per maska, nuk kemi nevoj per kamuflazh, per fasad. Kjo eshte ajo pjesa prej te ciles nuk fshihemi, nuk ruhemi dhe nuk frigohemi! Ketu energjia jone eshte pjes e nje force te perbashket dhe funksionojm si nje trup i perbashket dhe personazhet jane te radhitura ne menyre shume hierarkike. Ketu ndjejm dhimbje te gjithe per njerin dhe lumturia e njerit eshte e lidhur me lumturine e te githeve! Kjo eshte familja, ky institucion i lasht sa edhe vet krijimtaria dhe egzistenca e njeriut! Ky institucion i shenjte! 

Nga ana tjeter, ne momentin qe dalim jashta familjes, ne jemi te ekspozuar drejt te panjohures, drejt te panjohurve, dhe domosdoshmerisht duhet te jemi sekretiv, ose te pakten te kujdesshem! Njerezit nuk duan t'ia dijn per ceshtjet e brendshme tonat, ndoshta edhe nuk duhet qe t'ia dijne. Zemra nuk i hapet askujt, posacerisht atyre qe nuk bejn pjes ne jeten tone si personazhe te rregullt. 

Ne boten e secilit njeriu ndodhet brenda tij, nje bote e posacme nga te tjeret, ku luajne personazhe tjere, ku ka rrjedha tjera te jetes, ku perceptimet, vrojtimet e kujtesa funksionojn ndryshe. Ne gjithe keto globesh brenda nje globi, eshte e udhes qe secili te jet sekretiv dhe te ruaj integritetin e tij shpirteror, psikologjik dhe emocional. 
Njeriu ka nevoj per shoqerim po aq sa ka nevoj per vetmi!

Vetmia, kjo karakteristik e univerzit!

Bota ime Po të mos ishe ti bota ime Kujt do t'ia dedikoja dashurinë? Po të mos ishe ti bota ime Kush do të ma jepte lumturinë? ...