Të varfurit barku si mbushet kurrë
Edhe zemrën e ka të lënduar,
Jeta i ka lidhur njëmij nyje
Të ardhmen ia’a ka bërë të shkuar!
Shpresat e të varfurit nuk shkëlqejnë
E ato pak gëzime që kanë i kallen si
kashtë,
Të varfurit lumturinë e njohin pak
Nga ky fat i egër dhe i lashtë!
Në jetën e tyres’kanë asgjë të vecantë
Asgjë të mirë su sjell jeta e përditshme,
Rrobat me vrima janë shoqëruesit më
besnike
Nga e gjithë kjo botë e mjerë dhe e mërzitshme!
Megjithatë varfëria është thjeshtë
gjendje njerëzore
Dhe të varfurit janë mësuar të jen të
parëndësishëm,
Mirëpo nga gjitha shtresat e shoqërisë
Pikërisht të varfurit janë më të vyrtyshëm!
No comments:
Post a Comment