Dielli rrezet mbi shpinë më lëshoi
Që të më përvëlonin dhe të më digjnin të
tërin
Hëna ndricimin e fshehu
Që errësira të më frigojë
Qent lëhnin me nervozë
Të gjallë donin të më shqyenin
Toka ku shkelja bente dridhje sizmike
Donte të më përbinte brenda
Qielli mjegullat i nxorri
Donte me vetëtima të më gjuante
Lëshonte edhe
breshër të fortë
Nga koka donin të
më goditnin
Gjithësia me mua
u hidhërua
Sepse atë e
kisha lënduar,
Por ata nuk e
dinin që
Pa dashje e kam
lënduar!
Bashkë me të
edhe veten
Edhe veten keq e
kisha lënduar..
No comments:
Post a Comment