Sot, sa e sa shpirta njerzorë shuhen në qetësin e heshtjes, ku zhurma e saj vrasëse si një oqean i trazuar përplas fatet njerzorë. Sa e sa takim-ndarje mbeten të shënuara në thellësit e së kaluarës, sa e sa lot thahen dhe sa e sa përmallime shuhen, në qeniet njerzore. Sot, me duket se përseri heshtja i mban në këmbë gjithë ato njerëz që me apo pa dashje u gjendën nën thundrrën e takim-ndarjeve, dhe si të tillë erdhën dhe ikën përtej rrezes tonë të shikimit. Sidotjet, jeta është e mbushur me kujtime dhe fole të braktisura, ku muzgu i shpresave dhe ëndrrat e së ardhmes lidhen me zinxhir të trash për trungun e kujtimeve.