Koha është më e shtrejtë se vet jeta

A thua si ndjehet koha me mua, me ty

Edhe kësaj kohe po i vie koha

Nuk e kam të qartë rrjedhën e saj

Kurthin që kurdisim vetes.

Sikur ta kisha veten vëlla, shok,

E ta kisha këshilluar, vetëdijsuar

E t`i tregoj se kush ec me durim, ec i lumtur

Dhe se në jetë, në zemër,

Ata që na harrojnë janë më të nderuarit tonë,

Ata që na injorojnë janë frikacakë

Dhe ata që na qëndrojnë afër,

I duam, i lidhim duart me ta,

E bekojmë jetën.

Njeriu në jetë, ka një shkollë, çelsëi i çdo porte

Shkolla e fjalës së mirë, vlerës saj në heshtje,

Në mungësën tonë, ndonjëherë

Kur malli do të jetë shumë i rëndë

E zemra do të jetë shumë e vogël

Të përballoj peshën e saj

Zhbërjen tonë definitive.

Vallë sa i thellë mund të jetë një shpirt

Që në kohë e hapësirë frymon

Herë i lumtur herë i mërzitur

Herë ambicioz e herë në lot mbytur

Ah sikur ta kapja veten për beli

E ta shtrengoja fort mu në zemër

Me mjeshtëri të ecja mbi sprovat

E në thes t`i fusja të gjitha dhimbjet

Nga larg t`i gjuja në ndonjë përrua

Njëher e përgjithmonë veten t`a dua.

Një telegram vetes t`ia shkruaj

E në fund t`i them “më fal”

Të shoqërohemi pa urrejtje, pa plagë

Të ecim me këmbë, më gjurin e vrarë

Si dikur, kur shkoja në klasë të parë.

Mos ta kaloj asnjë ditë i vetëm,

Pa mllef, pa asgjë tragjike.

Do të vija koha, kohës do t`i vijë koha

Kur nuk do të shkruaj poezi,

Kur do të jetoj kët jetë plot gjurmë

Mbi dinjitetin, mirësin e shkelur

Dhe portën e mbyllur ta ruaj,

Si dy ushtarë shumë besnik.

Ah sikur të kisha një ‘antivet’

Që do të kishte efekt retroaktiv

E të udhëtoja gjithandej botës

Nga një buzqëshje të hidhja rrugës

“Thanë lindëm nga dashuria”

Dhe po vdesim nga urrejtja, pesimizmi

Nga e pamundura për të qenë të mundur

Ndryshimi,

Të paformuar në bindje, ide, vizione ndoshta

Por luftëtar të vertët të vetes tonë.

Fundi jonë

Rrugës të cilën jemi nisur!?

Improvizim

Njoftim Kryetari të Komunës për formimn e këshillit rinor

I nderuari Kryetar i Komuës së Likovës, të nderuar pjestar të këshillit komunal, ju sekretar dhe të gjithë ju punonjës të nderuar, na lejoni që fillimisht t`u shprehim falemnderitmet tona më të përzemërta, që pranuat dhe ofruat mbështetje morale dhe institucionale, për neve si grup rinor inicues në nivel lokal.

Ne të rinjtë e Komunës së Likovës, student, sportist e nxënës, pas një trajnimi, analize dhe  hulumtimi erdhëm në përfundim, se tani më shumë se kurrë, Komuna jonë ka nevoj për formimin e një këshilli rinor, i cili do t`i qante dhe do ti përcillte hallet dhe dertet e rinisë së Komunës tonë.

Me iniciativën e “CID”, pra, Qendrës për Dialog Ndërkulturor  dhe “MOF”, pra, Forumit Edukativo RInor, dhe me vetdëshirën tonë, ndjekëm seminarin pesë javor në Mavrov, me tëmë: “Zhvillimi i politikave Rinore dhe Kyçja e të Rinjëve në Procesin e Vendimmarrjes ne Nivel Lokal”.

Si rezultat i këtyre trajnimeve shumë dobiprurësë në njerën anë dhe si rezultat i nevojës së patjetërsueshme për krijimin e këshillit rinor në anën tjetër, e gjetëm vetën mjaft të përgaditur, që si asnjëherë më parë të marrim hapin final, dhe komunën tonë ta karakerizojmë me një këshill rinor, i cili mes tjerash do të jetë vendi më i qartë ku do të pasqyrohet gjendja dhe halli i të rinjëve.

Qëllimi i formimit të këtij këshilli rinor, parasegjithash, është të ofrojë mbështetje dhe transparenc të rinjëve të cilët ballafqohen me shumë sfida, pastaj, bashkëpunimi dhe aktivizimi i të gjitha grupeve rinore në Komunën tonë, qofshin grupe partiake, sportive, kulturore apo edhe humanitare. Nëpërmjet kësaj rruge, parashohim aktivizimin masiv të rinisë, zhvillimin e disa plan projekteve duke potencuar: debate të hapura, iniciativa ekologjike, hapjen e një biblioteke, organizimin e të rinjëve, avancimin e sportit në komunën tonë dhe bashkëpunimin apo degëzimin e shumë organizatave të dobishme në Komunën tonë. Ne mesin e agjendës dhe platformës tonë, kemi paraparë takime të rregullta me përfaqeësuesit Komunal, ose me vet Kryetarin e Komunës, të paktën njëher në muaj.

Këshilli jonë ka strukturën e vet përbërëse, pra, kryesinë, kryetarin, sekretarin, arkatarin dhe anëtarët e rregullt, ku nga çdo fshat i Komunës tonë ka nga një përfaqësues, nga çdo klub sportiv, shoqat kulturore dhe forum partiak nga një përfaqësues gjithashtu.  Poashtu, këshilli jonë, posedon dokumentet e veta zyrtare, planin strategjik, platformën, logon  si dhe faqën e vet zyrtare.

Npërmjet kësaj shkrese, tentojm dhe shpresojm që edhe më shumë ta rrisim mbështetjen dhe përkrahjen tuaj e cila nuk na ka munguar asnjëhëre, poashtu duam që të jeni të informuar detajisht për çdo veprim dhe iniciativ tonën, e cila mbi të gjitha ka karakter shoqërorë dhe synon të mirën e rinisë.

Me sinqeritetin më të madh, me shumë dashamirësi e përfundojm këtë shkresë, duke ju uruar progrese madhështore, dhe  shumë shëndet, i cili domosdoshmërisht është parakusht për çdo sukses!

Kryesia:

Ilir Osmani; Blerim Rushiti; Faton Ismaili; Behar Demiri dhe Shefije Mustafi!

Autor: ILIR OSMANI

E kam pas fatin të  jem mbi kurrizin e një deve

E të kalëroj netëve pa hanë i vetëm

Dukë mbajtur mbi supe barrën, mbijetësën, rezistencën,

Harresën, shenjën e të madhes e të largtës, dritë

Ndaj, mos ma vendosni thikën në fyt

As mos më gjuani me gur, tek eci zvarrë i gjakosur

Me lejoni të mbushem frymë, e të shikoj belbat e syve tuaj

Dhe t`ua konstatoj pulsin, lëvizjen e syve, mimikat dhe

Përplasjet e mendimeve, ideve dhe përmasave tuaja,

Dalura të gjitha sëbashku me një ofshamë.

E ndjej edhe kur tash solemnisht bëheni gati

Dhe agimi përplaset mbi pjesën e ksaj toke

Dhe duart e mia të “çelikta” të lidhura qëndrojnë, dhe sytë

Nga lodhja marrin pamje briliante, njejt sikur gjithë historia njerzore

Kur të vetmuarit marrin pamje të veçant gjatë persekutimit

Dhe të fortit prej qelqi të ndërtuar, shikojnë

Dhe un i shikoj po me të njejtin mall, me

Të njejtën buzëqeshje, me shumë dashamirësi

Tani që po ndahemi, sidomos… tani që më dua t`i harroj

Tani që mes turmës  nuk po dalloj kujtesën, shkëlqimin që dallova dikur

Tani më që nuk njihem me askënd për asgjë

Tani që kushedi se ku do të ngrihem, hija ime

Sepse zemrat  ishin ngri,

Nuk  ka varr që do ta mbajë, nuk ka zemër

S`ka njeri, s`ka njeri që e don më shumë dritën                                                                                                                 

Sesa drita e syve të mi.

Vërtetë varr qenka, por dritë gjeta, prehje gjeta

Ndjenja paska.

Politika

Cilido qoftë ideali i politikës

Ne e rrethojmë fletën e votimit;

Me këtë harrojmë idelain e popullit

Dhe i japim leje krimit.

Ndryshku disavjeçar po siilet përqark

Shenjat e lypsarëve që do thejnë dhëmbt;

Do luten të u japim votën

Dhe pas saj, të na thejnë këmbt.

Bima e egër i përshtatet vetëm një toke

Dhe në diell bën hije vetëm një njeri

Na mbyti injoranca mbarë popullore

Se politika nuk njef dot njerzi.

Epilogu ynë është tejet i brishtë

Sensibilizimi një dit do të vij;

Ta zbus kët tragjedi gjigante

Fletën e votimit unë do ta shky.

Cilido qoftë ideali i politikës

Ne e rrethojmë fletën e votimit;

Me këtë harrojmë idelain e popullit

Dhe i japim leje krimit.

Ndryshku disavjeçar po siilet përqark

Shenjat e lypsarëve që do thejnë dhëmbt;

Do luten të u japim votën

Dhe pas saj, të na thejnë këmbt.

Bima e egër i përshtatet vetëm një toke

Dhe në diell bën hije vetëm një njeri

Na mbyti injoranca mbarë popullore

Se politika nuk njef dot njerzi.

Epilogu ynë është tejet i brishtë

Sensibilizimi një dit do të vij;

Ta zbus kët tragjedi gjigante

Fletën e votimit unë do ta shky.