Dëshmorët janë të gjallë

Zemrat e nënave të ndrydhura kaq thellë,
që zilet e rrejshme u jepnin shpresë;
me gishtat e dorës filluan t`i krehin flokët,
dhe 'qefinat këtu janë' thoshin, nëse vdes.

Të "vdekurit" brofën nga varret,
kur ndëgjuan vajimet e të gjallëve;
me veti kishin disa argumente ngushlluese,
dhe dheun që kishin marrë prej varrëve.

Nga ky takim i papritur,
disa zemra u bashkuan, e disa u ndanë;
secili gjeti nënën e tij,
dhe siç u bashkuan edhe u shpërndanë.