Paradoks

Ndjeka gjurmët e një fshatari kryeneç

Rruga e tij mu dok estetike;

Ndaj ecëm ca kilometra sëbashku

Po kërkonte diçka  publike

Shumë leht e gënjeva të shkretin

I thash po kërkoj  unë në një orient;

U mendua pak dhe tha po vij me ty

Thash si do të vish në tjetër kontinent?

Thonë studentat shpesh çmenden

Kështu mu drejtu “prijësi” mua

Mos mu bëj Kristofor Kolombo këtu,

diçka publike tha un dua.

Ja këtu ke një  lokal publik

Shërbejnë ç`të duash vetëm a ke para?

Ha ha ha qeshi me të madhe

E kuptova tash më tha!

Të them je budalla, tha nuk je

Shihemi nesër përsëri;

Thash ti qenke budalla përfundimisht

Tha dëshiron apo jo, më shumë dituri?!

Për çudi!!!