Kohë e zymtë, lagështi e shi

Dhe tej tutje, shiu pemët zhvezh

Të gjithë të strukur e s`leviz njeri

Nga dhoma un, një pallto vesh!

Marshon mbi shua shiu, pika pika

E mua nga ftofti, buza më shkon në gazë

Të ishte me mua tani, ajo e gjitha

Edhe pikat  e shiut një nga nje i vras!

Malli me motin jane miq të vjetër,

Siç jam unë, me diellin e shiun.

Shpesh lotin e bëjm shi, kur pikon në letër,

Tek më shikonte nga dritarja, e përshendeta fqiun!

Shiu kishtë bërë shtrat lumi, në mjekërr

Duke më qortaur, më flisë nëna të dera.

`mos gabo të dalesh, pa ombrellë herë tjetër`

Vetëm kur je vet i dyti, hapet nënë ombrella!