Fitore me gjemba

Erdha n`jetë, isha hije
prita, qava për hallin tim
i gatuar me shije t`hidhur
pashë, jetova, plot mjerim.

Vetëm për dy gojë ushqim
ditë fëmijërore nga nevoja
të më vinte një gëzim
aso kohe me mallë unë rroja. 

Jo që s`doja të jetoja n`gjemba
fundja babi mthoshte: je djalë,
por seç mu dridhte zemra
fëmijë lufte isha, luftë kisha parë.

Lufta iki si një hije
pse vallë iki, a s`më thua?
Vdekja ishte plot me shije
tani pasojat, shkelin mbi ty, mbi mua.