Me mungon një puthje prej teje

Do të tretem në dëshira të zjarrta

Dëshira që lindin brenda në meje

Për një thuje të ngrohtë e të fortë

Puthje që lindin e vijn prej teje!

Unë do të vuaj për një puthje

Sa kohë që kohën se mposhtim dot,

Sa kohe që zemra nuk ndalet se dashuri

Një puthje që zgjat një mot!

Më mungon një puthje prej teje

Puthje që në pafundësi na shkrin,

Që prek detet, malet e fushat

Dhe që edhe qiejt i arrine!

Sa thelle që brena meje je strukur

Aq thellë saqë nuk hyn dot asnjë njeri,

Dhe te them me vargje plot ndjenja

Sot me mungon shume një puthje nga ti!

Nga mendja si ta shuaj kete dëshirë

Ma thuaj nga zemra ta heq se si?

Nuk të largoj dot kurrsesi.

Po nga iluzionet e imagjinata

Jeta jonë daton shumë vite me parë

Por ne që u takuam ka nja katër vjet,

Dyshoj se jemi njohur ende pa lindur

Ndërkaq këtu njihëmi gjithmomnë e jet!

Dhe sa malet në toke ngulitur do jenë

Do jenë aty e do kenë ymër,

Ah që smund t’ua jap mungesën tëndë atyre

E koha nga vera do të bëhej dimër!

Dhe një cast ashtu papritur

Krejt bota bosh ashtu mu dok,

Ah sa më mungon një puthje prej teje

Te puth e pastja të shuhem të behem tok!