Sunday, 28 April 2013


I huaj isha prej kohësh, pse më njohe ti moj zanë
Se lejlekët po shtegtojnë, c`kisha në mendje e kisha thanë
Dua të them mijëra fjalë, por po e zgjedh vetëm një fjali
“Ai që jeton i vetmuar, nuk është i vetëm, janë dy.”

Ndoshta vite e vite më parë, ashtu si sot njësoj..
Mbi këtë shpirt të harruarr, dhimbje t`shumta, gjithfarsojë
Dhe vet ëndrrat janë disi zhveshur, ngjajnë  me një pemë pa fruta
Ata që jetojnë vetmuar, kanë  ftyra t`zbehta e zemra t`buta.

Ata s`janë vetëm, janë dy, por ashtu s`bashkohen  kot
Jetojnë të bashkuar  me zemra, e nuk harrohen me mendje dot
Dhe ndoshta presin, presin se ndryshe si t`veprojnë skan se si
Edhe un ashtu vetëm si ata që presin, pres që një dit  të vish ti

No comments:

Post a Comment

Bota ime Po të mos ishe ti bota ime Kujt do t'ia dedikoja dashurinë? Po të mos ishe ti bota ime Kush do të ma jepte lumturinë? ...