Aty ku filloj cdo ditë, drejt punës së pafundme, lodhjes..

Ku shkoj me rrezet e diellit pasdite dhe dal vonë me shkëlqimin e hënës

Po bëhët një vit dalëngadalë, qysh prej kur fillova angazhimin

Mbaj mend shumë e shumë gjëra, bile edhe ditën e parë, fillimin..

Njoha shumë njerëz të ndryshëm, karaktere, kultura, vende anembanë

Muajt ikën e un mbeta, dhe gjithë miq i bëra e paragjykimet në tokë ranë

Dhe natën kur trupi lodhet, mbyll lokalin me qetësi

Gjej një shtëg a një cop kohë kohë, dhe mendoj prap për ti.

Dhe shpesh mëngjesi më afrohet, befas mendoj ende për ti

Mendoj në do të pajtohesh vallë, që një kamarjer të dashuroj  ti

Megjithse heshtja shpesh edhe flet, bile edhe toka shpejt lëviz

Një dit do jem afër teje, jo si kamarjer, por si një njeri që dashuron, madhërisht