Pranverë me shi

Pranverë moj luleverë, blerimet tua si kahherë
fytyrqeshurë e gëzuar, të kam shkruar si cdoherë
Pranverë moj luleshkruar, jo rastësishtë të kam shkruar
vite tëra i harruarr, ti moj stinë më ke kujtuar.

Ashtu gzuar, mallë, e plagë hapur
sec vrapova me aq vrull, gjeta veten në rrugë dathur 
Ska rëndësi se shiu vlonte, pika t`mdha poashtu
madje fare su cudita,e as nuk ika gjithashtu. 

I vetmuar pa njeri, midis tjerash që binte shi
e tani u cudita, si se duan shiun, njeri..
Bile edhe kujtimet i braktisa, tani më s`doja shoqëri
pranverë moj tjesh e bindur, se vetëm un tkam nostalgji.